‘Ik probeer te leven alsof er niets aan de hand is’

Harry de Winter (73) kreeg 2,5 jaar geleden de diagnose mesothelioom (asbestkanker). Het is een zeldzame vorm van kanker waarvan je niet kunt genezen. Harry probeert te leven alsof er niets aan de hand is. Daarvoor heeft hij projecten nodig. De expositie van zijn diorama’s - 3D-voorstellingen in kleine kastjes - is zo’n project. Door zijn ziekte durft hij ze nu ook in Nederland te exposeren: ‘Ik ben trots op wat ik maak en heb nothing to lose’. De opbrengst gaat naar KWF. Voor onderzoek naar asbestkanker.

Wintertijd

Harry: “Ik noem mezelf graag creatief producer. Ik ben niet zozeer van de cijfertjes, maar vooral van het creatieve maakproces. Het mooiste vak dat bestaat: je maakt uit niets iets. Zo heb ik onder andere 20 jaar het tv-programma Wintertijd gemaakt. Ik interviewde mensen aan de hand van muziekfragmenten. In de laatste uitzending interviewde Jeroen Pauw mij. Dat was een mooie afsluiting van de reeks.

Longontsteking

Door de chemokuren van de afgelopen tijd ben ik extra kwetsbaar. Ik heb net een longontsteking gehad waarmee ik een week in een Berlijns ziekenhuis heb gelegen.
Ik was in Berlijn om met mijn broer Micha voor de Joodse omroep een film te maken over mijn vader, mij en mijn broer. Mijn vader liep - terwijl hij doodziek was – na de bevrijding van het concentratiekamp Sachsenhausen naar het Amerikaanse deel van Duitsland. Vreemd toeval dat ik 77 jaar later tijdens het in beeld brengen van die tocht doodziek in het ziekenhuis belandde.

Talkpoeder

Mijn ziekte is al 2,5 jaar min of meer stabiel. Bij het plakken van mijn longen na een kijkoperatie is talkpoeder gebruikt. Daarna had ik wonderwel een jaar lang geen behandeling nodig. Na een jaar heb ik immunotherapie gekregen, maar dat deed niet zoveel. Vorige maand heb ik mijn 5e dubbele chemo gehad: een chemokuur met 2 verschillende soorten cytostatica. Om mijn ziekte te stabiliseren volgt komende maand een chemokuur met 1 middel.

Zondagskind

Ondertussen probeer ik te leven alsof de kanker er niet is. Ik heb veel vertrouwen in mijn arts. En ik pluk de dag. Want ik heb het leven als cadeau gekregen en ik vind dat ik het ten volle moet leven zolang ik kwaliteit van leven heb. Ik las ergens: het gaat niet om de jaartallen, maar om het stréépje tussen die jaartallen. Dat sprak me aan. En dan prijs ik mezelf gelukkig. Want ik zie mezelf als een zondagskind. Dat helaas op z’n 72e dikke pech had.

Doodgaan

Ik kan mijn ziekte goed parkeren. Misschien heb ik dat meegekregen van mijn ouders. Maar het is voor mijn vrouw Yvonne, mijn kinderen, kleinkinderen en mijn ex-vrouw natuurlijk heel anders. Doodgaan lijkt me namelijk niet zo moeilijk, als het op een humane manier gebeurt. Achterblijven is veel zwaarder. Net als mantelzorger zijn.

Out of the Box

Een jaar of wat geleden ben ik gaan schilderen. Maar ik vond mijn schilderijen niet goed genoeg en plakte er allerlei spullen op. Bij de Franse Gamma zag ik leuke kastjes en zo zijn de diorama’s tot stand gekomen: kleine voorstellingen in kastjes. Met spullen die ik ooit ergens gevonden heb. Soms ernstig, soms vrolijk. Een vriend van mij vond mijn diorama’s een logisch vervolg op mijn werk voor radio en tv. Hij zei: ‘Je bent je hele leven al bezig met kastjes’. Hij zag de radio en het tv-toestel ook als kastjes. Ik vind dat wel een mooie vergelijking. In het buitenland vond men ze mooi. Ik hoop de mensen in Nederland ook. Een beetje voor mezelf natuurlijk, maar vooral omdat ik hoop op een mooie opbrengst voor kankeronderzoek.

In actie voor KWF

De opbrengst van de verkoop van de diorama’s schenk ik aan KWF voor onderzoek naar asbestkanker. Dan weet ik zeker dat het goed terechtkomt. Misschien is het maar een kleine druppel op een gloeiende plaat, maar ik hoop dat het verschil maakt voor de mensen na mij. Want ík heb 72 jaar lang een prachtig leven gehad. Maar ik zie in de ziekenhuizen veel te veel jonge mensen met kanker. Dat moet echt veranderen.”

Op 7 maart 2023 is Harry de Winter overleden.