Je probeert het leven voor je kinderen zo normaal mogelijk te houden
Kim kreeg 6 jaar geleden de diagnose baarmoederhalskanker
Als Kim - alleenstaand en moeder van 2 kinderen - op haar 40e baarmoederhalskanker krijgt, verandert alles. Na een zware behandeling wil ze haar gezinsleven weer oppakken. Maar haar lichaam werkt niet altijd mee. Kim: “Aan de buitenkant zie je niets, maar ik kan veel minder dan vroeger.”
‘Op school hebben we over kanker geleerd’
“Ik had al een tijdje klachten. De huisarts stuurde mij na een uitstrijkje door naar de gynaecoloog voor verder onderzoek. Zij stelde mij gerust: ‘Het ziet er niet uit als kanker.’ Dat gaf mij hoop. En dan, bam, twee weken later krijg je te horen dat je toch kanker hebt. Het is zo onwerkelijk.”
“De kinderen heb ik vanaf de eerste klachten verteld dat ik naar de dokter ging. Ik wilde niet dat het bij slecht nieuws uit de lucht zou komen vallen. Ze reageerden allebei heel verschillend toen ik vertelde dat ik kanker had. Mijn zoon van 9 ging meteen weer spelen alsof er niets gebeurd was. Ik vroeg nog of hij wel begreep wat ik vertelde. ‘Ja hoor, kanker betekent dat er slechte cellen zijn die zich heel snel delen. Dat heb ik op school geleerd’. Dat was het. Mijn dochter van toen bijna 12 was helemaal van streek: ‘Beloof je dat je blijft leven? Dat kon ik niet, op dat moment wist ik nog niets. Ik kon alleen beloven dat ik er alles aan ging doen om beter te worden.”
Ik had gelukkig veel hulp
Tijdens de operatie blijkt Kim uitzaaiingen te hebben, waardoor de tumor niet weggehaald werd. Nog een klap om te verwerken en dit betekent dat zij extra behandelingen moet krijgen. Kim wordt uitwendig en inwendig bestraald en krijgt chemotherapie. Voor haar kinderen probeert zij het leven zo normaal mogelijk te houden. “Ze bleven alleen een dagje extra bij hun vader. Verder bracht ik mijn zoon gewoon naar school, zorgde ik voor het avondeten en bracht ik ze naar atletiek. Maar dat was dan ook mijn dag, daarnaast kon ik niets meer. Ik had gelukkig veel hulp: o.a. een collega die hielp met de boodschappen en mijn ouders die voor mij schoon maakten.”
Ik ben behandeld, nu is het klaar!
"Net als iedereen in mijn omgeving dacht ik: 'na de behandeling is het klaar'. Ik had geen idee dat de behandeling zulke grote gevolgen kon hebben." Kim heeft last van geheugenproblemen, kan zich minder goed concentreren, heeft last van haar darmen en blaas, kan niet meer eten wat zij wil en heeft lymfeoedeem in haar rechterbeen.
“Het is enorm frustrerend. Aan de buitenkant zie je niets, maar ik kan veel minder dan vroeger. “Voor mijn kinderen is dat soms lastig. Mijn dochter wil bijvoorbeeld graag samen winkelen. Dat wil ik ook, maar het is zo zwaar voor mij. Ik vind het knap van mezelf wanneer ik het een uur volhoud, maar mijn dochter is dan teleurgesteld en denkt dat ik het niet leuk vind.”
Een jaar na de behandeling is Kim weer fulltime aan het werk. Ook daar moet zij goed in de gaten houden wat zij wel en niet kan. “Vóór de behandeling had ik bijvoorbeeld een heel goed geheugen, nu moet ik alles opschrijven. Ook kan ik me niet goed meer concentreren. Ik moet echt de deur van mijn kantoor dicht doen zodat ik rust heb.”
Survivalmodus
“Als ik nu ziek zou worden, zou ik een kritischere patiënt zijn. Veel meer doorvragen naar de gevolgen van de behandelingen en de keuzes die je hebt. Daar dacht ik toen helemaal niet aan. Het moet eruit, dus doe je het. Ik zat in survivalmodus. Hoewel ik niet geloof dat ik een andere keuze had op dat moment om te overleven.”
Als vrijwilliger bij Stichting Olijf en kanker.nl probeert Kim dit ook mee te geven aan haar lotgenoten. "Ik deel mijn ervaring, maar nuanceer dit altijd. De gevolgen van een behandeling zijn voor niemand gelijk. Waar het kan raad ik iedereen aan om vooral door te vragen. Vraag aan de arts wat de gevolgen kunnen zijn van de behandeling en of er andere opties zijn. En wat de gevolgen zijn wanneer je niet laat behandelen."
6 jaar later
Sinds de diagnose ziet het leven van Kim er heel anders uit. De ziekte heeft nog steeds impact op haar dagelijks leven, gelukkig niet alleen in negatieve zin. “Het is een cliché, maar ik geniet veel meer van alles en van mijn kinderen. We doen veel leuke dingen samen. Het leven ziet er een stuk mooier uit.”
