'Ik wil leven vanuit dankbaarheid'
Renate (54): “Sinds januari 2019 heb ik uitgezaaide eierstokkanker, fase 4. En ik weet dat ik niet meer beter word. Het gaat niet meer over. Dat is een soort rustgevend gevoel. Ik leef daardoor heel erg in het nu. Morgen zien we wel weer. Ik wil leven vanuit dankbaarheid, want ik heb tot nu toe een prachtig leven gehad.
Dankbaar
Als ik me realiseer wat ik allemaal heb, voel ik me dankbaar. Om maar wat dingen te benoemen: mijn man Arjen die ik al vanaf mijn 19e ken, een zoon van 26 die 3 straten verderop woont met zijn vriendin, ik heb voor mijn vader kunnen zorgen toen hij ziek werd, ik ben gezegend met lieve familie en vriendinnen. Zoveel moois. Ik ben daardoor nooit boos of opstandig geweest toen ik de diagnose kanker kreeg.
Niet meer beter
Natuurlijk was de diagnose wel een hele schok. Tijdens een vakantie merkte ik dat mijn jurkjes niet meer pasten omdat mijn buik dikker werd. En ik kon niet meer poepen. Een echo lukte niet omdat het apparaat in gebruik was. Toen mijn buik extreem dik werd en ik in bed plaste, belandde ik op de eerste hulp.
Daar zagen ze een tumor met uitzaaiingen. De gynaecologisch oncoloog stelde chemotherapie, een buikoperatie en weer chemotherapie voor. Om de groei van de tumor te stoppen. Dat hielp. Tot januari van dit jaar. Er waren nieuwe tumoren en uitzaaiingen. Nu zit ik weer aan de chemo en weet ik dat ik in reserve-tijd leef.
Hoe leef je met de ongemakken van een ziek lijf?
Kwaliteit van leven
Hoewel ik een grote, sterke vrouw ben is mijn lijf er wel eentje met kwalen. Hoe leef je met de ongemakken van een ziek lijf? Met een lichaam dat niet wil wat jij wilt? Wat is dan kwaliteit van leven? Zo koos ik ervoor om tóch hormoonpleisters tegen mijn vreselijke opvliegers te gebruiken. Dat is me afgeraden omdat mijn eierstokkanker hormoongevoelig is. Door het toch te doen, was 2020 een jaar zonder opvliegers waarin ik veel heb kunnen doen en ondernemen én heel erg heb genoten.
Alles bespreekbaar maken
Door mijn ziekte kom ik in gesprekken vaker tot de kern. Dat kan pijnlijk en ongemakkelijk zijn, maar dan zijn de dingen die er toe doen wel besproken. Natuurlijk mijn eigen doodgaan en uitvaart. Ik zie kanker als middel om het over belangrijke dingen in het leven te kunnen hebben. Ik wil mensen inspireren en ondersteunen. Maar ik realiseer me ook, dat ik een beroep doe op hun eigen kracht. Mijn man en zoon moeten er toch op hun eigen manier mee zien te dealen. Want zij staan vaak machteloos aan de kant. Terwijl ik op bed kan gaan liggen aan een infuus.
Centrum voor leven met en na kanker
In de wachtkamer zag ik een foldertje over Centrum voor leven met en na kanker De Eik in Eindhoven. Ik had niet meteen het idee dat ik daar steun zou vinden. Toch liep het anders; ik zit nu in een groep voor mensen die praten over het feit dat ze niet meer beter worden. Zij vragen zich bijvoorbeeld ook af of ze de keuken nog moeten laten vervangen. Het biedt echt meerwaarde om dat soort gesprekken te voeren met mensen die weten hoe het is om te weten dat je doodgaat.
Ik had niet meteen het idee dat ik bij het Centrum voor leven met en na kanker steun zou vinden. Toch liep het anders
Ik zie dat deze centra steeds betere ondersteuning bieden. Ook voor de partners van kankerpatiënten. Het aanbod wordt steeds breder en beter. Neem nou het Filosoof-café waarin mensen met elkaar kunnen praten over hoe is het om na je behandeling je leven weer op te pakken. Zo waardevol. Gelukkig zien artsen dat ook.
OLIJF
Ik heb ook een keer met de OLIJF-lijn gebeld. OLIJF is de patiëntenorganisatie voor gynaecologische kanker. Ik was niet blij met een goede uitslag en snapte daar niets van. Ik heb het toen met José van OLIJF over van alles en nog wat gehad. Ook over hoe ik nu verder moest. Ik ervoer hoe belangrijk het voor mij was dat zij naar mij luisterde, met mij meevoelde en mij echt ‘zag’. José gaf me het advies: ‘Niet je leven overhoop gooien, maar hetzelfde doen wat je deed, maar dan minder en langzamer.’ Een heel waardevol advies.
Niet bang
Ik ben niet bang voor de dood. Het komt goed met mij én met de mensen om mij heen. En ik blijf altijd aanwezig, ook al ben ik er niet meer.”
Renate is 10 oktober 2023 overleden.
