Voor Kenneth voelt het centrum als een tweede thuis

‘Hier kan ik praten, maar de kanker ook even vergeten’

Ook al is Kenneth (49) klaar met de behandeling van kanker, de ziekte speelt nog steeds een rol in zijn leven. In het Huis aan het Water, een centrum voor leven met en na kanker, vindt hij steun, een goed gesprek én taart. ‘In zo’n zware en eenzame periode is dit huis een warm bad.’

Ik ga dood

In 2014 krijgt Kenneth de diagnose endeldarmkanker. “Ik schrok me wezenloos. Ik was vader van een gezin met 3 opgroeiende kinderen. Die eerste nacht hebben mijn vrouw en ik liggen huilen in elkaars armen. Ik dacht echt: ‘ik ga dood’. Gelukkig bleek behandeling mogelijk en begon ik met een chemokuur. Wel maakte ik me zorgen of ik ziek en kaal zou worden. Bij de huisarts zag ik een folder liggen voor oncologische fysiotherapie. Het sporten onder begeleiding sprak me direct aan. Ik wilde zo fit mogelijk blijven tijdens en na de behandeling. En die fysiotherapie vond dus plaats in het centrum.

Boterkoek

Bewegen was een goede afleiding tussen de chemokuren door. Met het zweet van de fysiotherapie nog op mijn rug werd ik op een dag in het centrum staande gehouden door 2 dames. ‘Weet u dat u hier ook terecht kunt voor andere steun en hulp?’, vroegen ze. Ze hielden een koffiekan omhoog. Overrompeld volgde ik ze. En anderhalf uur later stapte ik – ondanks de boterkoek – 10 kilo lichter naar buiten. Het voelde goed om mijn verhaal en zorgen eindelijk eens te delen met ervaringsdeskundigen.”

Hier kun je praten met mensen die ook kanker hebben, of er niet zo van staan te kijken als je het hebt

Stijf van spanning

Er zijn zo’n 80 centra voor leven met en na kanker in Nederland. “Kankerpatiënten en hun naasten krijgen hier hulp en ondersteuning”, vertelt directeur Michel Daenen van het centrum Huis aan het Water in Katwoude. “Naast goede medische zorg hebben mensen ook vaak behoefte aan ondersteuning en een gesprek. Vaak staan patiënten stijf van de spanning en angsten. Of voelen ze zich eenzaam, omdat ze hun gevoelens en ervaringen niet kunnen delen. Ook zijn we er voor naasten. Want er verandert veel in de thuissituatie als je partner of ouder kanker heeft of heeft gehad.”

Gehoord worden

Voor Kenneth voelt het centrum als een tweede thuis. “Het is een warm bad. Ik kwam erachter dat ik behoefte had om te praten en om gehoord te worden. Hier kan dat, met mensen die ook kanker hebben of er niet zo van staan te kijken als je het hebt. Je kunt je verhaal doen, maar ook grapjes maken en de kanker juist even vergeten.”

Van psycholoog tot voetmassage

Michel vertelt: “De meeste mensen komen naar het centrum via mond-tot-mondreclame, de huisarts of het ziekenhuis. Vaak kijken we in een eerste gesprek hoe de vlag erbij hangt en wat we kunnen betekenen met passende zorg. Ook organiseren we activiteiten voor patiënten en naasten. Bijvoorbeeld wandelen, zingen, koken of yoga. Verder is er in dit centrum ook professionele zorg aanwezig, zoals van de fysiotherapeut of de psycholoog. Allemaal onder 1 dak. Zo kun je na een gesprek met de psycholoog ontspannen met een voetmassage of een kop thee.”

Als je klaar bent met de behandeling, beter bent of niet meer beter wordt, val je in een gat. Dan biedt een centrum voor leven met en na kanker veel steun.

In een gat vallen

Toch leven er nog hardnekkige vooroordelen over het centrum. “Mensen denken weleens dat je hier alleen maar komt om te huilen”, vertelt Michel. “Terwijl er juist van alles wordt georganiseerd, voor jong en oud, ziek en niet-ziek. Gelukkig krijgen de IPSO centra steun van KWF. Niet alleen financieel, maar ook om meer zichtbaarheid en bekendheid te krijgen. Op kanker.nl staat bijvoorbeeld informatie over centra in de buurt en wat daar te doen is. Zo komen kinderen en jongeren hier bijvoorbeeld om samen pannenkoeken te bakken. We hopen dat meer mensen ons weten te vinden. Want als je klaar bent met de behandeling, beter bent of niet meer beter wordt, val je in een gat. Dan biedt een centrum voor leven met en na kanker veel steun.”

Luisterend oor

Kenneth beaamt dat: “Nog steeds heb ik last van klachten die niet meer overgaan. Toch heb ik dankzij het centrum de ziekte wel echt een plek kunnen geven. Daarom ben ik inmiddels zelf dat luisterende oor voor anderen geworden. Ik geef steun, luister en zorg dat mensen zich gezien en gehoord voelen.”

Kenneth gaat in ‘Levensloop’ in gesprek met Roelof Hemmen over leven met kanker.