‘We zijn een heel hecht team’
Man John was een grote steun voor Henriëtte na de diagnose nierkanker
In 2015 zat Henriëtte een tijd thuis vanwege een burn-out. Ze was vermoeid en had veel buikpijn. ‘Ik dacht dat het cystes zouden zijn. Dat had ik wel vaker gehad.’ Ze ging ermee naar de dokter. Veel sneller dan verwacht kwam de uitslag. Geen cystes en ook geen burn-out: nierkanker. ‘De uitslag zette de wereld van mij, mijn man John en de kinderen op z’n kop.’
Agressieve nierkanker
John: ‘ Henriëtte had veel lichamelijke klachten na een behandeling. En dan was er ook het psychische gedeelte; slecht slapen, heel veel angst, veel stress.’ Henriëtte: ‘Het bleek achteraf dat ik een heel agressieve tumor had. Dat hebben ze niet op de scan vooraf gezien. Dus ik heb echt geluk gehad, want in principe merk je er niks van. Nu gaan bij elk pijntje, elk mogelijk signaal, alle alarmbellen af. Daardoor blijf ik ook onrustig.’
John: ‘Natuurlijk wil je je vrouw niet verliezen, ben je daar bang voor. Maar je voelt je ook machteloos, omdat je er niks aan kunt doen. Ik probeerde haar natuurlijk te steunen, maar ik kon het niet voor haar oplossen.’
Vermoeid en angstig
Henriëtte: ‘Je doet er als ex-patiënt alles aan om zo normaal mogelijk in het leven te staan. Maar mensen weten niet wat er zich daadwerkelijk in je afspeelt: de vermoeidheid, vergeetachtigheid, angst, paniekaanvallen...’ John: ‘Het heeft overal invloed op. Relaties, vermoeidheid en emoties. Maar bij haar was het vooral de emoties. De angst dat het weer terug kan komen.’ Henriëtte: ‘Onze relatie is wel sterker geworden.’ John: ‘Ja. Die was al goed. En we hebben het er wel heel veel over gehad. Maar we hebben er weinig moeite voor moeten doen, hoor.’ Henriëtte: ‘We vullen elkaar aan. In elk opzicht steunen we elkaar.’
Ik probeerde haar te steunen. Maar ik kon het niet voor haar oplossen.
Alles moet nu
Henriëtte: ‘Ik heb erg het gevoel dat alles nú moet. Ik wil nog van alles zien en doen.’ John: ‘Dus zijn we na de operatie vrij snel samen op pad gegaan. Marrakesh...’ Henriëtte: ‘...de Amalfikust, met onze dochters naar Rome. Ik voel ontzettend die druk: stel dat ik er volgend jaar niet meer ben?’ John: ‘Elke minuut telt, voor je gevoel. Ze wordt er ook erg moe van. Die onrust is fysiek ook inspannend.’
‘John steunt me in alles’
John: ‘Wat ik het leukste aan haar vind? Haar energie. Kijk, dat ik van haar hou, dat ze mooi is en dat ze lief is, dat is gewoon zo. Maar vooral de manier waarop ze in het leven staat, je krijgt haar niet klein. Zeker nu; dat is het mooiste wat er is.‘ Henriëtte: ‘Wij zijn gewoon een heel hecht team. Dat is heel belangrijk, en dat voel ik nu steeds meer. Hij steunt mij in alles, werkelijk. Dat ik niet meer de commerciële wereld in wil, maar iets zingevends wil doen, daar steunt hij mij volledig in. Hij is gewoon heel lief.’
