'Het is echt mijn geluk geweest dat het zo snel is ontdekt'

Ilse kwam er door het bevolkingsonderzoek achter dat ze borstkanker had.

In 2011 werd bij Ilse borstkanker ontdekt. Dat gebeurde bij het bevolkingsonderzoek borstkanker. “Ik had helemaal geen klachten, maar ging vooral omdat het gewoon verstandig is om mee te doen. Ik ben achteraf zó blij dat ik ben gegaan. Als ik had gewacht, was ik misschien wel te laat geweest.”

Ilse bleek beginnende borstkanker te hebben. “Dat was foute boel. Met zo’n agressieve tumor kan het heel snel gaan. Maar omdat we er op tijd bij waren kon ik gelukkig borstbesparend geopereerd worden. Ik lag eigenlijk zó onder het mes. Dat is dus echt mijn geluk geweest, dat het zo snel is ontdekt. Het is fantastisch dat we in Nederland deze mogelijkheid hebben. Ik kan dan ook iedereen aanraden om te gaan.”
 

“Ik ben gelukkig heel goed begeleid rondom de behandeling in het LUMC. De opvang en de zorg was fantastisch. Na de operatie komt bijvoorbeeld het moment dat je de wond moet zien. Een moeilijk moment. Je weet niet wat je kunt verwachten, wat er nog over is. Ik durfde het niet zo goed. Daar heeft de verpleegster me heel goed bij geholpen, om er naar te kijken. Dat zijn typisch van die dingen waar je nooit wat over hoort. Voor een goed herstel is aandacht en begrip misschien nog wel belangrijker dan de behandeling zelf.”
 

‘Onderzoek wat er nog meer is!’
Dat de ziekte vroeg aan het licht kwam, wil niet zeggen dat het traject na de behandeling als vanzelf ging. Ilse had tijdens en na de behandeling last van energieklachten en kwam in een burn-out terecht. Ze raadt patiënten dan ook om zich goed te verdiepen in de begeleiding die er is. “Ik ben thuis gelukkig heel goed opgevangen. Met m’n gezin, m’n man, kennissen, ook op m’n werk... Maar zelfs als dat er allemaal is, is het waard om te onderzoeken wat er nog meer is. Ik weet nog van de periode rondom mijn behandeling dat er wel praatgroepen waren, maar dat leek me niet echt iets voor mij. Ik had er geen zin in. Dat is een misvatting geweest. Ik hoorde van iemand die wel was gegaan, dat er ook voorlichting wordt gegeven. Juist ook over bijvoorbeeld energieklachten. Dat hoorde ik eigenlijk pas na 8 jaar. Als je dat van tevoren weet, ga je er misschien beter mee om.”
 

Bij het Centrum voor leven met en na kanker Scarabee in Leiden vond Ilse alsnog de hulp die bij haar paste. “Ondanks dat het een soort taboe voor me was, ben ik er toch eens gaan kijken. En het is heel fijn! Ik zit er nu bijvoorbeeld op yoga. Maar er zijn nog veel meer bijeenkomsten. De mensen daar zijn goed getraind: ze vragen hoe het met je gaat, zonder door te drammen. Er komen natuurlijk veel mensen die ernstig ziek zijn, maar de sfeer is heel vrij en prettig!”