Het gebruik van GdTCR Anti-CD3 Bispecifieke moleculen (GABs) voor immuuntherapie voor AML.

Onderzoekers slagen er in om steeds meer manieren te vinden om de afweer te mobiliseren tegen kanker. Deze onderzoeksgroep heeft een goede methode gevonden, maar het productieproces is duur en omslachtig. Daarom bekijken ze nu of het simpeler en goedkoper kan. Doel van dit onderzoek is om  het afweersysteem van leukemiepatiënten zodanig te stimuleren, dat afweercellen succesvol de strijd met acute myeloïde leukemiecellen aan kunnen gaan. 

Waarom is dit onderzoek nodig? 

De overlevingskansen na de diagnose acute myeloïde leukemie  (AML) zijn sterk leeftijdsafhankelijk. Bij patiënten jonger dan 45 jaar is bijna 60% nog in leven na 5 jaar, terwijl bij patiënten boven de 65 jaar minder dan 10% overleeft.  
 
Dit grote verschil is deels te verklaren doordat jongere patiënten vaker stamceltransplantatie als behandeling krijgen en hier ook beter op reageren. Bij een stamceltransplantatie krijgt de patiënt gezonde beenmergcellen van een donor. Deze donorstamcellen groeien uit tot een nieuw immuunsysteem ,die de leukemiecellen kan opruimen. 
 
Een ernstige, veel voorkomende bijwerking is graft versus host disease, waarbij het nieuwe immuunsysteem niet alleen reageert op leukemiecellen, maar ook op gezond weefsel (zoals de huid en het spijsverteringskanaal). Daarom is het belangrijk om te onderzoeken hoe deze bijwerking kan worden verlaagd of helemaal voorkomen. 

Hoe wordt dit onderzoek uitgevoerd? 

Deze onderzoeksgroep heeft zich de afgelopen jaren gespecialiseerd in genetische modificatie van T-cellen. T-cellen zijn afweercellen die kanker kunnen herkennen en opruimen. Er zijn verschillende T-cellen, elk met hun eigen voor- en nadelen. Het ene type T-cel is heel goed in kanker bestrijden, maar raakt gauw uitgeput. Een ander type T-cel kan zichzelf goed vermeerderen voor een massale aanval, maar herkent leukemiecellen niet goed.  
 
De onderzoekers hebben een methode ontworpen (TEG-therapie) waarmee ze het beste van T-cellen kunnen combineren in een nieuwe T-cel. De eerste stap naar studies bij mensen is intussen ook succesvol genomen. Maar daarmee is het werk van deze onderzoekers nog niet af. Ze zien in de praktijk dat de gemodificeerde T-cellen ontzettend lastig te maken zijn, en dat het een tijdrovend proces is dat voor elke patiënt opnieuw gedaan moet worden. Dat maakt het lastig om de behandeling, als die succesvol is, op te schalen voor grote groepen patiënten. Zeker gezien de kosten die aan deze methode verbonden zijn. 
 
Daarom willen ze in dit project zien te komen tot een methode die het lastige productieproces omzeilt, maar wel net zo actieve is tegen tumoren als de TEGs. De sleutel ligt bij moleculen die tumorcellen in contact brengen met T-cellen, zogenaamde GAB’s. Dit zijn eiwitten die op grote schaal geproduceerd kunnen worden, zodat er tegen lagere kosten meer patiënten mee behandeld kunnen worden. In dit project worden de GABs onderzocht op effectiviteit, stabiliteit, en toxiciteit, om vervolgens de stap naar patiëntenstudies te kunnen maken.  

Wat levert dit onderzoek op? 

Doordat de onderzochte GABs gebruik maken van het patiënt-eigen immuunsysteem, is er geen kans op graft versus host disease, en zouden ook patiënten die niet in goede conditie voor een stamceltransplantatie alsnog behandeld kunnen worden. Dit levert voor AML-patiënten op dat meer patiënten behandeld kunnen worden, met minder bijwerkingen.