Angst voor progressie bij patiënten met gevorderde kanker die langdurig, levensverlengend, behandeld worden.

Door nieuwe behandelmethoden kan uitgezaaide kanker tegenwoordig bij meer patiënten langere tijd onder controle worden gehouden. Angst voor progressie (uitgroei) van de ziekte kan echter een flinke last vormen voor deze patiënten. Hoe pik je deze groep eruit, zodat je ze goed kunt ondersteunen? 
 
Dit onderzoek helpt bepalen welke patiënten tijdens hun behandeling ernstig last krijgen van angst voor progressie van de ziekte.  

Waarom is dit onderzoek nodig? 

Er komen steeds meer behandelingen beschikbaar voor patiënten met uitgezaaide kanker. Gelukkig blijven zij daardoor ook langer leven. Dat geeft hoop, maar tegelijkertijd is er ook de angst dat de behandeling op een gegeven moment niet effectief meer zal zijn. Op dit moment is er nog weinig onderzoek gedaan naar angst voor progressie van de ziekte bij deze groep mensen. Verondersteld wordt dat deze vorm van angst anders in elkaar zit dan angst voor terugkeer van de ziekte, iets dat al wel uitvoerig is onderzocht én kan worden behandeld.  
 
Daarom is het belangrijk om te onderzoeken hoe angst voor progressie tijdens de behandeling in elkaar zit, om patiënten die hier veel last van hebben te kunnen helpen. 

Hoe wordt dit onderzoek uitgevoerd? 

In het begin van het project worden interviews en focusgroepen gehouden met patiënten, partners en zorgverleners. Met deze informatie gaan gespecialiseerde psychologen vervolgens aan de slag om een klinisch standaardinterview op te zetten, waarmee patiënten kunnen worden gedetecteerd die hulp nodig hebben bij hun angst. Dat zal vervolgens worden gebruikt om patiënten daadwerkelijk (maandelijks) te bevragen met een vragenlijst. In het laatste deel worden patiënten op vrijwillige basis gevolgd voor en direct na hun behandelingen, om dit fenomeen goed te kunnen vastleggen in de medische setting.  

Wat levert dit onderzoek op? 

Door angst voor progressie op verschillende manieren te onderzoeken, willen de onderzoekers een methode ontwikkelen die het mogelijk maakt om toekomstige patiënten met angst voor progressie vroegtijdig te kunnen identificeren en doorverwijzen voor passende ondersteuning.