'Als ik iets wil, doe ik het nu gewoon'

Leontien (36) kreeg in 2015 de diagnose baarmoederhalskanker. En binnen een half jaar nóg eens. Ondanks de nare gevolgen die ze van de behandelingen ondervindt, maakt ze een energieke en positieve indruk: Leontien: ”Ik heb door mijn ziekte geleerd niets uit te stellen. Als je iets wilt, ga er dan voor. Kijk naar wat je wel kunt in plaats van naar wat je niet kunt. Met die mindset genieten mijn vriend Jasper en ik van de mooie dingen van het leven.” 

Baarmoeder besparende operatie

Leontien: “In januari 2015 had ik ’s nachts ineens een natte onderbroek. Ik deed een nieuwe aan, maar die werd ook nat. Ik deed een tampon in en dat hielp. Op een gegeven moment moest ik elk uur een nieuwe tampon indoen. Dat werd te gek, daarom ging ik naar de huisarts. Die maakte een uitstrijkje. Omdat hij een zwelling zag stuurde hij mij door naar een gynaecoloog.

Het gezwel was kwaadaardig en ik kwam terecht in het AMC. Daar stelden ze een ingrijpende operatie voor. Jasper ontdekte via internet dat het LUMC een baarmoeder besparende operatie deed, waarbij ook de zenuwen van de blaas gespaard blijven. Hier ben ik uiteindelijk voor gegaan. Toen na de operatie de snijranden schoon bleken, hebben we 2 maanden later een feestje gegeven.

Toch aan de chemo en bestraling 

Een week voor onze zomervakantie, 4 maanden na de operatie, ging het weer mis. Ik verloor weer veel vocht. Er zat weer een gezwel. Eentje van 4 bij 4 centimeter. En ook deze was weer kwaadaardig. Ook waren 2 lymfeklieren aangetast. In plaats van op vakantie naar Amerika ging ik die zomer aan de chemo en bestraling. Ik ben 1 week erg van slag geweest, daarna zijn we er weer voor de volle 100% ingegaan, met het doel weer beter worden!

Het was prettig om de dingen van me af te schrijven

Herkenning op kanker.nl 

Op kanker.nl vond ik de herkenning die ik zocht. En de ervaringen van andere jonge patiënten. Ik startte er zelf ook een blog. Het was prettig om de dingen van me af te schrijven. Het was fijn om te merken dat anderen weer iets aan míjn ervaringen hadden.

Tijdens mijn 2e behandeltraject had ik veel steun aan een lotgenoot van mijn leeftijd die ik op de site leerde kennen. Zij liep 3 à 4 weken voor op mij qua behandeling. Dat gaf mij wat houvast.
Die houvast, dat was precies wat ik anderen wilde bieden met mijn blog. Door te schrijven over de dingen die ik door mijn ziekte tegenkwam. Toen kanker.nl me vroeg als ambassadeur, was ik meteen enthousiast. Ik deed mee aan een onderzoek over de gevolgen van kanker en sprak daarover op de jaarlijkse lotgenotendag van kanker.nl. Ook heb ik meegewerkt aan een huisartsen podcast over vermoeidheid.

Geleerd om naar mijn lichaam te luisteren

Ik ben altijd heel nuchter geweest en positief. Ik concentreerde me op wat ik nog wél kon. Mijn werk in het speciaal voortgezet onderwijs wilde ik zo snel mogelijk weer oppakken. Toen het weer kon, leefde ik door de vermoeidheid van vakantie naar vakantie. Na 1,5 jaar kwam dan toch die man met de hamer. Mijn batterij was helemaal leeg. Ik kón gewoon niet meer. Nee, ik luisterde toen echt niet naar mijn lichaam.

Ik zat 3 maanden thuis. Nu weet ik: dat wil ik nooit meer. Dus: beter naar mijn lichaam luisteren! Maar ik ben een gezelligheidsdier en wil graag aan alles meedoen. Als ik zelf niet doorheb dat ik te veel van mezelf eis, heeft Jasper het wel door. Mijn lontje is dan kort en het is fijn dat hij dan aan de rem trekt."

Twijfel niet, maar ga ervoor

Ondanks alles - vermoeidheid, chemobrein (‘Lekker handig als je voor de klas staat!’) en steunkousen tot aan haar liezen omdat haar lymfesysteem niet meer goed werkt – is Leontien heel energiek en positief. “Als ik iets geleerd heb van deze hele toestand: ‘Als je iets wilt, doe het dan. Twijfel niet, maar ga ervoor. Stel niet uit waar je nu zin in hebt.' Die levenshouding heeft mij veel gebracht, zowel privé als in mijn werk. Zo heb ik tegen mijn directeur gezegd dat ik liever een andere opleiding wilde dan dat hij wilde dat ik ging  doen. Dat had ik voor mijn ziek-zijn nooit gedaan. 

Toen ik thuiszat met een lege batterij, wilde ik graag iets om handen hebben maar ook iets wat ontspannend was. Zo is mijn hobby handlettering ontstaan. Inmiddels is mijn hobby uitgegroeid tot een eigen bedrijfje met o.a. workshops, kaarten, posters en illustraties. Zo zie je maar dat uit iets minder leuks, toch weer iets moois kan ontstaan.”