Marlies zou meedoen aan de Alpe d'HuZes

 ‘Ik hoop er volgend jaar nog te zijn’ 

Ze is ongeneeslijk ziek en weet niet hoelang ze nog te leven heeft. Marlies: ‘14 jaar geleden kreeg ik de diagnose borstkanker. Toen is alles uit de kast getrokken qua behandelingen. Ik had een jong gezin met kinderen van 1, 4 en 6 jaar. Ik ging volop met mijn artsen in de “hoe-overleef-ik-dit-stand”, en het lukte!  

Lelijke nabrander
Maar in mei vorig jaar kreeg ik te maken met het onvoorspelbare karakter van kanker: het was terug. Een lelijke nabrander! Sinds april doe ik in het Antoni van Leeuwenhoek mee met de TONIC-studie. Een onderzoek naar een nieuwe behandeling voor patiënten met uitgezaaide triple negatieve borstkanker bij wie de behandeling met chemotherapie niet meer werkt. Het geeft me moed dat ik mee kan doen, hoewel ik weet dat ik geen wonderen mag verwachten. Die nieuwe behandeling slaat maar bij 10 tot 20% van de patiënten aan. 

Per tandem de berg op 
‘Ik was door mijn werk in het ziekenhuis in Helmond bekend met de Stichting 2Climb2Raise. Deze stichting zorgt ervoor dat (ex)kankerpatiënten achterop een tandem met de Alpe d’HuZes mee kunnen doen. Hun motto is: “Kun je het niet alleen? Doe het dan samen”. Mijn ultieme kans om het Alpe d’HuZes-gevoel mee te kunnen maken. Een geweldig vooruitzicht. Maar daar kwam dus een dikke streep door. Niet geheel onverwacht, maar voor mij en mijn gezin - mijn man zou hardlopend en mijn dochter als vrijwilliger aan het evenement deelnemen- een flinke teleurstelling.

Pieken en dalen
De beklimming van de Alpe d’HuZes was een perfect trainingsdoel. Ik vergelijk de berg met mijn ziekte: een traject met pieken en dalen. Ik wil die berg een kopje kleiner maken, net als de kanker. Helaas kan ik nog niet trainen op de tandem, want dat lukt niet met 1,5 meter afstand. Ik train nu op de mountainbike, een rondje Strabrechtse heide bijvoorbeeld. Zo werk ik aan mijn conditie, én het is een prima manier om mijn hoofd leeg te maken. Maar het ophalen van geld voor dat o zo belangrijke kankeronderzoek is mijn grootste drijfveer. Ik heb nu al ruim 8.000 euro op de teller staan.

Gezin 
De Alpe zou ook een mooi moment met ons gezin worden. Nu de kinderen ouder zijn, is de impact van mijn ziekte ook voor hen veel duidelijker. Onze behoefte aan gezamenlijke activiteiten en het maken van herinneringen is groot. Door de coronacrisis is onze uitwonende student ook thuis en brengen we veel tijd als gezin met elkaar door. Volgend jaar staan we hopelijk met z’n vijven op de berg. Mij krijgen ze er niet 1-2-3 onder. Mijn stip staat noodgedwongen een stukje verder op de horizon. Ik hoop van harte dat ik ‘m haal!’

Dit interview is geplaatst in het KWF Magazine 'Corona en kanker'. Het hele magazine lezen?  Vraag hier een gratis download aan.